X
Mam na imię Urszula
Mój wymarzony rower

Moje hobby

Fantasy – gatunek literacki lub filmowy używajšcy magicznych i innych nadprzyrodzonych form, motywów, jako pierwszorzędnego składnika fabuły, myœli przewodniej, czasu, miejsca akcji, postaci i okolicznoœci zdarzeń.

Fantasy jest na ogół odróżniane od science fiction oraz od horroru, przy założeniu, że względnie nie wchodzi w tematykę naukowš (w sensie SF) lub tematykę grozy (ang. macabre). Jednak gatunki te w znacznym stopniu przenikajš się. Wszystkie trzy mieszczš się w pojęciu fantastyki (ang. speculative fiction).

W kulturze popularnej gatunek fantasy zdominowany jest przez odmianę mediewistycznš, zwłaszcza od czasu ogólnoœwiatowego sukcesu Władcy Pierœcieni i innych dzieł J.R.R. Tolkiena wchodzšcych w skład mitologii Œródziemia.

W szerszym znaczeniu, fantasy obejmuje prace wielu pisarzy, artystów, filmowców, muzyków, poczšwszy od starożytnych mitów i legend, aż po wiele ostatnich tytułów, znanych obecnie szerokiej publicznosci.

„Czytelnicy fantastyki to młodzi ludzie płci męskiej, nie radzacy sobie z rzeczywistoœciš, majšcy kłopoty z płciš przeciwnš i ‘emigrujšcy’ w œwiat literatury” – tak jeszcze całkiem niedawno mówił Stanisław Lem (Sapkowski & Bereœ, 202). W międzyczasie fantastyka z pozycji którejœ tam z kolei składowej kultury popularnej, awansowała na czoło literatury masowej i stała się biznesem, którego nijak nie sposób lekceważyć.

Istotnymi kategoriami w tekstach fantasy sa Przypadek, Los, Fatum, od których zależy los bohatera. W tym sensie nie ma on możliwoœci kierowania własnym życiem, lecz musi podporzšdkować się szeroko rozumianemu dobru ogółu. Podróż, majšca zazwyczaj charakter questu (poszukiwania), prowadzi do głębokiej przemiany protagonisty lub / i œwiata (co stanowi element różnišcy fantasy od baœni). Bohaterowi towarzyszy w wędrówce „kršg pomocników” [...], co stanowi metaforę prymatu życia społecznego nad izolacjonizmem. Finałowa walka podkreœla dojrzałoœć bohatera i ujawnia jego tożsamoœć.


Powrót